Tekst: Jasmine Groenendijk Foto: Marijn Scheeres

Iedere winter kamperen Annette (53) en Onno (56) Evers uit Herkingen met hun caravan in eigen land. Koud? Daar hebben ze iets op gevonden.

Hoe ontdekten jullie het winterkamperen?
Annette: ‘We kamperen al meer dan dertig jaar. Aanvankelijk vooral ’s zomers, naar warmere landen als Frankrijk. Vijftien jaar geleden gingen we met onze twee dochters en zoon naar Zwitserland in de winter. Wat was dat léúk. Er lag zoveel sneeuw, dat we met de kinderen een iglo bouwden. Buiten haalden we een frisse neus om daarna knus in de caravan spelletjes te spelen.’
Onno: ‘We leven het liefst buiten, ook in de koudere periodes. Wintersport is voor mij geen optie, met mijn reuma kan ik niet skiën. Een caravan is voor ons ideaal; dan hoef ik niet steeds spullen in en uit te pakken. Ook houden we van de vrijheid op een camping. Sinds zeven jaar gaan Annette en ik iedere schoolvakantie kamperen, we werken beiden als docent. Zodra we weg kunnen, gaan we. In de winter gaan we vaak naar Natuurkampeerterrein De Vlagberg, een van onze favoriete natuurcampings in Brabant. Voor een week is het fijn om niet ver te hoeven rijden; bovendien is Nederland prachtig.’

Wat is de charme van kamperen in de kou?
Annette: ‘In de natuur is het stiller; je hoort ’s ochtends de vogeltjes fluiten en je hebt het bos met alle najaarsgeuren en -kleuren meer voor jezelf. Voor kou zijn we niet bang, daar kleden we ons op. En we zijn gek op het stoken van een vuurtje. Onze draagbare houtkachel gaat altijd mee. Inclusief gedroogd en gekloofd eikenhout, hout dat niet erg spettert, rookt en vonkt.’
Onno: ‘Omdat de vakanties niet altijd droog verlopen, heb ik een tarp gemaakt van brandwerend doek, zodat we zelfs met regen bij de kachel kunnen zitten. Met zijwanden; als het hard waait zitten we evengoed luw. Natuurlijk zoeken we altijd kampeerplekken waar gestookt mag worden. Op sommige campings is een gezamenlijke vuurplaats, ook erg gezellig.’

Hoe ziet een dag winterkamperen er doorgaans uit?
Annette: ‘We starten met een kop koffie en wat rommelen. Vaak sprokkelt Onno hout en ik lees graag een boek. Tussen elf en drie is het weer op z’n best, dan gaan we wandelen of fietsen.’
Onno: ‘Terug bij de caravan, stook ik de kachel op en doen we op onze schapenvachten bij het vuur een borrel met hapjes. En dan verlekkeren we ons al op wat we die avond gaan eten.’
Annette: ‘We nemen uitgebreid de tijd om te koken. Het liefst op de kachel; een zuurkoolschotel met kalkoen of een stoofpotje dat de hele middag staat te pruttelen.’
Onno: ‘Vaak komen onze kinderen in zo’n week ook langs, dan zitten we tot een uur of negen buiten onder de tarp te kletsen.’
Annette: ‘Speciaal voor het winterkamperen hebben we een caravan gekocht met een ruime zithoek. Daar sluiten we de dag af met een potje kaarten of yahtzee bij de gaskachel.’

Hebben jullie deze winter al iets gepland?
Onno: ‘Eerste kerstdag vieren we thuis met onze ouders en kinderen, op tweede kerstdag gaat de caravan achter de auto. We gaan uiteraard weer naar Brabant.’
Annette: ‘Ik kijk er enorm naar uit. We doen in het dagelijks leven al veel samen, maar dan is er binnen de werksfeer ook altijd wel iets wat onze aandacht opeist. Op vakantie hebben we lekker de tijd voor onszelf en elkaar.’ 